In 2019 reisden ze als aftrap van dit project al naar Rome; in een tracking app markeerden ze alle punten waar de Primo Meridiano een begaanbare weg kruist om vervolgens al die 36 punten een voor een van noord naar zuid af te reizen met een elektrisch wagentje.
Dat was een bizarre tocht, de lijn is namelijk niet in een rechte weg af te reizen door eenrichtingsverkeer, gebouwen en andere obstakels zoals het Vaticaan. Bij elk punt maakten ze een foto: vanaf de top van de Monte Mario waar bij het Observatorium een toren is gebouwd om het nulpunt te markeren tot net niet achter de muren van het Vaticaan en de Sint Pieter.
Onderweg beleefden ze allerlei avonturen en ontmoetten ze mensen die op een of andere wijze aan deze lijn gerelateerd waren.
Ze kwamen op afgesloten militair grondgebied, waar ze toch even op mochten van soldaat Fabio, via hun contact met Elisa Felicitas Arias, voormalig Director of Time (!) van het Bureau International de Poids et Mesures, kwamen zij contact met Marco Ferruci (hoofd bibliotheek van het Observatorium in Rome) leidde ze rond op de berg, ze woonden een dienst bij in Friese kerk op het Sint-Pietersplein en dronken daarna in een bovenkamertje koffie om zo toegang te verkrijgen tot de tuinen van het Vaticaan, want die lijn loopt daar uiteraard dwars doorheen.
Alle gesprekken zijn opgenomen. Ze zijn in de bibliotheek geweest van het KNIR en hebben aldaar met Janet gezocht naar relevante literatuur. Ze verbleven deze keer echter te kort in Rome om er nog dieper in te duiken. Het is hoog tijd dat ze verder gaan met dit project en daarvoor moeten ze toch echt langere tijd in Rome verblijven.